Taxushaag

Geen enkele andere coniferenhaag is zo populair als de taxushaag. En dat is goed te begrijpen, want de taxus is in heel veel opzichten een van de meest ideale planten voor het gebruik in een haag. Het is een wintergroene haagplant die zeer langzaam groeit en daarom ook heel gemakkelijk in een formele vorm te snoeien is. Bovendien staan zijn takken en naalden zeer dicht op elkaar. Wanneer hij boven ooghoogte groeit, is de taxus dus een ideale privacyhaag. Maar ook als je ervoor kiest om je taxushaag wat lager te houden, bijvoorbeeld als haag op halve hoogte in de voortuin, heeft hij bijzonder veel sierwaarde. Een veelzijdige conifeer dus, die zich ook nog eens heel makkelijk laat planten en verzorgen.

Geschiedenis van de taxus

De taxus was al vroeg een opvallende plant in ons deel van de wereld. Hij komt al vanaf de laatste ijstijd voor in West-Europa en omdat de taxus destijds zo’n beetje de enige plant was die de hele winter lang zijn groene kleur behield, dichtte men deze plant al vroeg bijzondere eigenschappen toe. Dat komt waarschijnlijk ook doordat hij zo oud kan worden: wanneer de taxus goed verzorgd wordt, kan hij enkele eeuwen oud worden. In het Schotse Fortingall staat een exemplaar dat rond de 2000 jaar oud geschat wordt. Van een taxushaag heb je dus je hele leven plezier. En het hele jaar lang: zijn dichte pak naalden behoudt ook in de koudste maanden van het jaar zijn kenmerkende, elegante donkergroene kleur.

Is een taxushaag giftig?

Door de hoge leeftijden die hij kan behalen, werd de taxus in vroeger tijden wel eens als het symbool van het eeuwige leven gezien. Toch was er ook veel angst voor de taxus, omdat het gif in de bladeren en de takken van deze coniferensoort sterk genoeg is om vee te doden. Dat is wel iets om rekening mee te houden als je bijvoorbeeld kleine kinderen of nieuwsgierige huisdieren hebt. De knalrode vruchten die aan vrouwelijke taxussen groeien zien er aanlokkelijk uit en het vruchtvlees is ook wel zoet en eetbaar, maar de pitten bevatten een gevaarlijk gif. Voorzichtigheid is dus geboden. Overigens zijn de vruchten wel een hele bijzondere eigenschap van de taxus: bijna iedere andere coniferensoort heeft namelijk droge vruchten aan zijn takken die niet eetbaar zijn.

Formele taxushaag

Het meest zien wij de taxus in formele taxushagen. Die zijn goed te onderhouden; omdat de taxus zo langzaam groeit, heeft een taxushaag maar zo’n twee snoeibeurten per jaar nodig om een formeel uiterlijk te behouden. Die kunnen het beste eind mei en eind september plaatsvinden. Om die reden is de taxus ook zeer geschikt voor de vormsnoei. Voor een extra strak voorkomen plant je alleen mannelijke exemplaren van de Taxus baccata en de Taxus x media, want die krijgen geen bessen.